W momencie, gdy ukazała się zapowiedź kolejnej książki o zabawnym słoniu Pomelo, zapisałam dzień jej premiery. Tym razem tematem książeczki miały być kolory. Pomyślałam, tak to jest to! Naduśka jest na etapie poznawania kolorów, wskazywania ich palcem, wymieniania z nazwy. Niektóre z nich strasznie jej się mylą. Uznałam, że kto jak kto, ale Pomelo może jej pomóc. Kilka dni po premierze, zakupiłam ją na stronie wydawnictwa. Na przesyłkę nie musiałam czekać długo. Zadowolona otworzyłam paczkę.
Piękna okładka, format idealny dla małych rączek. Jednak w środku spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Może „zawiodłam się” to nie odpowiednie słowo. Pomelo strasznie mnie zaskoczył. Nauczenie się z niej kolorów, raczej nie wchodzi grę. Tekst jest typowo „pomelowy”. Całość jest na swój sposób urocza, jednak skierowana do starszych czytelników, powiedzmy minimum cztero – pięciolatków. Wydaje mi się, że słowa takie jak utopia czy naiwność ciężko będzie wytłumaczyć młodszym szkrabom.
Z chęcią jednak do niej zaglądamy. Mimo, iż niekonkretnie spełnia zadanie, które jej wydzieliłam. Polubiłyśmy obie tą książeczkę. Pomelo jak to różowy słoń, ma w sobie to coś co dzieci kochają. Może to ta długa trąba, a może różowe pośladki 😉
Jeśli lubicie Pomelo, ta książka musi trafić na Waszą półkę. Jest totalnie „pomelowa”. U nas książeczka zdecydowanie bardziej podoba się Naduśce.. Największą uciechę ma przy żółtości siuśków. Chichra się wtedy maksymalnie. Dla tego jej humoru w czasie czytania, warto było ją zakupić 🙂
Nadia coraz to bardziej przypomina mnie. Uwielbia książki, szczególnie jeśli są dla niej zupełnie nieodpowiednie i nie wszystko potrafi zrozumieć. Lubi nawet te bez obrazków. Jednym z najczęściej słyszanych słów jest: „Mamo poczytaj!”. Mogę powiedzieć, że jestem z niej naprawdę dumna, choć czasem zawodzą moje struny głosowe.
ilustracje: Benjamin Chaud