Książki Timothée de Fombelle wywarły na mnie wielkie wrażenie. Choć z pozoru są to lektury dla dzieci zawierają w sobie ogrom mądrości życiowych, przekazują prawdziwe wartości i pokazują to, co faktycznie w naszym życiu powinno być ważne.
Tobi Lolness to dwunastoletni chłopczyk, tytułowy bohater książek. Mimo, iż ma zaledwie półtora milimetrA wzrostu staje się przyjacielem czytelnika. To właśnie jemu towarzyszymy w najtrudniejszych momentach życia. Poznajemy go, gdy ucieka przed prześladowcami, którzy porwali jego rodziców i za wszelką cenę chcą dopaść również jego. Cała akcja rozgrywa się na Drzewie, który liczy sobie tysiące mieszkańców i zdaje się być dla nich całym światem.
Tak jak w naszym prawdziwym życiu na Drzewie nie brak niegodziwców, którzy ogarnięci manią chciwości i posiadania, potrafią zniszczyć wszystko, co piękne, dla osiągnięcia zysków. To właśnie przez takich ludzi rodzina Tobiego, ojciec poważany naukowiec i matka, piękna mądra kobieta zostają wygnani z Górnych Gałęzi. Towarzyszymy im w podróży przez prawie całe Drzewo, by wraz z nimi zamieszkać w miejscu ogarniętym mchami i wilgocią. Choć dorośli bardzo przeżywają przeprowadzkę, Tobi szybko zadomawia się w nieznanym otoczeniu. Poznaje nielicznych sąsiadów, w tym swoją rówieśniczkę Eliszę, która już na zawsze zagości w jego sercu.
Jesteśmy świadkami porwania rodziców i ucieczki Tobiemu. Czy jednak faktycznie uda mu się uciec? Czy uwolni swoich rodziców? Czy najlepszy przyjaciel z dzieciństwa może okazać się największym wrogiem?
Na wiele pytań czytelnik szuka odpowiedzi, ja jednak nie będę Ci zdradzać szczegółów. Książka jest ciekawa i wciąga niczym rwąca rzeka. Przyjaźń, lojalność nawet za cenę własnego życia, miłość a w końcu oddanie rodzinie i Drzewu – to główne wartości, które przekazuje autor.
W piękny i obrazowy sposób przedstawia nam całe otoczenie, ludzi tam mieszkających. Tak żebyśmy i my zamykając oczy cieszyli się pięknem tego świata. Okładka i grafiki doskonale oddają charakter utworu.
Tobi to niesamowita opowieść, trzymająca w napięciu lepiej niż nie jedna książka typowo dla dorosłych. Powiedziałabym nawet, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Jej fantastyczne akcenty niczym nie przypominają tak modnego teraz wampiro – potworowego świata, którym z każdej strony otoczona jest dzisiejsza młodzież i całe szczęście.
Druga część – Tobi Oczy Eliszy, dotrzymuje kroku, a może nawet jest odrobinę lepsza niż pierwszy tom powieści.
Polecam gorąco obie książki, bo sama dawno nie czytałam tak dobrej powieści skierowanej do młodzieży.
Wpis powstał we współpracy z Wydawnictwem Znak